Mevrouw is in een delier geraakt na een heup-OK. In haar dossier lees ik dat ze mijn collega's vannacht heeft geknepen, geslagen en gebeten. Meermaals overdwars in bed lag omdat ze eruit probeerde te klimmen en haar infuus eruit heeft getrokken...
In de dagdienst heeft ze zich hiervan niets meer kunnen herinneren maar als ik aan mijn avonddienst begin lijkt mw toch weer wat verward te raken.
Zuster: Goedemiddag mevrouw, ik ben A. de zuster van de avonddienst
Mevrouw: Ja, ja.
Ze kijkt me achterdochtig aan.
M: Wat kom je doen?
Z: U ligt in het ziekenhuis omdat uw heup gebroken is doordat u gevallen bent thuis. U bent gisteren geopereerd en ik zorg voor u vanavond.
Soms kan iemand een beetje in de war raken na een operatie.
M: Nou, ik ben helemaal niet gevallen en ook niet in de war.
Je kunt me van alles proberen wijs te maken maar mij neem je niet in de zeik. Je probeert me hier gevangen te houden, maar ik kom hier wel uit.
Daar heb ik zo mijn manieren voor, meisje.
Z: Ik heb een zusterspak aan. U ligt in een ziekenhuis bed, ziet u?
M: Ik kan ook een pak aantrekken en zeggen dat ik dokter ben. Of astronaut!
Ik geloof je voor geen meter. Ik word kotsmisselijk als ik naar je kop kijk.
Z: Hmmmmm. Dat lijkt me een vervelend gevoel. Dat zou door de pijnmedicatie kunnen komen. Zal ik u iets tegen de misselijkheid geven?
M: Ik hoef helemaal niets van jou.
Mijn zoon zit bij de recherche en als hij me vind ben jij nog lang niet jarig.
Z: Hoe oud is uw zoon?
Vraag ik in een poging mw terug te brengen naar het hier en nu.
M: Dat is niet van belang.
Z: Zijn dat uw kleinkinderen op deze foto?
Probeer ik nog eens omdat ik niet wil opgeven.
M: Afblijven met je takken. Dat is niet van belang.
Z: Ik heb ook een zoon. We wonen bij de Albert Cuyp in de buurt. Vind u de markt leuk?
M: Gaat je geen moer aan!
Ondertussen ga ik op mijn hurken zitten om de catheter te legen. Mevrouw houdt mij nauwlettend in de gaten.
Z: Mag ik even uw catheter legen?
De zak is vol, ziet u?
M: Afblijven, je raakt niets aan met je handen. Heb je me begrepen?
Mevrouw haalt met haar handen naar me uit, ik kan haar net ontwijken.
M: Het duurt niet lang meer hoor voor mijn zoon hier is. Die heeft me zo gevonden.
Z: Zal ik hem even bellen voor u?
M: Oh ja, ga je nou doen alsof je hem kent?
Z: Hij staat in het systeem van het ziekenhuis geregistreerd als eerste contactpersoon. Volgens mijn gegevens is zijn naam M. klopt dat?
M: Dat is niet van belang. Ik zeg helemaal niets meer.
Zwijgrecht heb ik. Hoor je? Zwijgrecht.
Z: Wilt u iets eten of drinken?
M: Sodemieter hier weg. Met je schijnheilige rotkop.
Misselijkmakend ben je. Maar als je denkt dat ik bang voor je ben dan vergis je je.
Z: He jakkes nee, dat hoeft al helemaal niet. Bang voor mij zijn.
M: Dat is je geraden. En nou oprotten hier, want ik grijp je.
Z: Dan ga ik maar gauw weg...
M: Waar je ook zit, mijn zoon vind je wel. Kijk jij voor de rest van je leven maar achterom.
Z: Ik kom straks weer bij u terug, dag mevrouw.
M: Stomme trut.
Ik hoor het mevrouw zeggen als ik de gang in loop. Op mijn gezicht verschijnt een glimlach want ik bedenk me dat ik in de film van deze mevrouw een rol speel die ik als actrice best graag had willen uitvoeren. Maar als zuster en als mens, pas ik daarvoor.
Ik bel de zoon van mevrouw op en leg de situatie uit. Hij komt direct naar het ziekenhuis.
We gaan samen de kamer van mevrouw op en hij legt zijn moeder uit waarom ze in het ziekenhuis is. Ze wil het niet helemaal van hem aannemen, maar staat in zijn bijzijn toch toe dat ik een aantal handelingen mag verrichten om de nodige verzorging te bieden.
Inclusief iets toedienen tegen de misselijkheid, want we moeten samen nog de hele avond en dat is natuurlijk vervelend als je steeds een misselijkmakende rotkop ziet.